Zal ik je vertellen over het jaar dat ik de liefde ontdekte?
Ik was van twee kostscholen afgetrapt en het laatste wat ik wilde, was naar die derde, hier, aan de kust van East Anglia. Maar zonder het St. Oswald had ik niet de vissershut ontdekt met zijn roodgloeiende kachel, gestreepte dekens en zeemonstersoep. Zonder het St. Oswald had ik niet de jongen ontmoet met de mooie ogen, de vage glimlach en zijn mistig verleden. Zonder het St. Oswald had ik Finn niet ontmoet. En zonder Finn zou er geen verhaal zijn.

“Terwijl Finn thee zette, was ik aan het woord en spon een mengsel van halve waarheden en regelrechte leugens over het leven op het St. Oswald”

De inleiding en het begin maakte mij nieuwsgierig. Meg Rosoff heeft een prachtige manier van schrijven en al haar boeken krijgen hoge beoordelingen. Dit zou mijn eerst boek van haar worden en met mijn voorliefde voor coming of age verhalen, moest dit wel een voltreffer worden.

Meg Rosoff

Laat ik beginnen met de auteur. Meg Rosoff heeft al diverse romans geschreven die allemaal minimaal 4-4,5 sterren hebben vergaard. En dat is zeker met goede reden.
Haar schrijfstijl is geweldig, vloeiend, boeiend en met prachtige kwinkslagen die je vervoeren naar waar zij je mee naartoe wilt nemen. Ook de verhalen zijn meeslepend en karakters zijn goed mee te identificeren. Zelfs de kinderboeken serie over de hond McTavish, spreken meerdere generaties aan.

De zin om dit boek te verslonden was dus gewekt. En de inleiding greep mij ook meteen. De setting in en rond de kostschool in combinatie met de kuststreek, is prachtig beschreven. Het zuigt je meteen naar deze kustlijn toe en je fantasie werkt op volle toeren. Ook de ontmoeting tussen de twee hoofdpersonen en hoe zij bewegen rond elkaar, is magistraal. Ook door haar beschrijvende schrijfstijl, waan je je op het st. Oswald, waar je samen met hen door de gangen walst alsof jouw tienerjaren zich daar afspelen.

Voor zover, hartstikke mooi toch... Alleen naarmate het boek vordert, veranderde mijn verwondering in irritatie en kreeg ik steeds meer de moeite mijn fantasie op gang te houden.
Heel lang blijf je in hetzelfde patroon hangen, ik wilde dolgraag meer weten over Finn, hem laten spreken, toenadering vinden tussen deze twee. Maar dat bleef uit... Op een gegeven moment wil de ik maar al te graag verder, maar bleven we heel lang in dezelfde cirkel lopen. Waar was de verdieping in Reese' karakter?
Voor mij was het einde en uitwerking van het plot een kleine teleurstelling.

Het kan beide kanten op...

Laat mijn mening je niet afschrikken. Ik herken ook zeker dat het verhaal, het plot en de karakters je een hele andere kant op kunnen bewegen. Het was alleen niet voor mij wat ik hoopte of verwachtte.
Als je dus houd van haar eerdere boeken, zal je met "Wat Ik Was", ook zeker niet teleurgesteld raken. Ik had er alleen andere verwachtingen van. Verwacht je een coming-of-age roman, iets meer richting de queer community, dan zou ik deze overslaan.