Wat in 2005 begon als een eenmalig concert gehouden in de Arena door Gerard Joling, Rene Froger en Gordon, is inmiddels al 20 jaar een terugkerend jaarlijkse concertreeks waar duizenden fans halsreikend naar uitkijken. De concerten gevuld met herkenbare medley's gezongen door de heren, in wisselende combinaties, aangevuld met surprise acts van hoog niveau, heeft mij vanaf het begin gegrepen en nooit meer los gelaten.
Mijn Spotify playlist gevuld met alle concertreeksen staat steevast in de top 3 van mijn meest gedraaide playlists. De herkenbaarheid, thema's en hoog meezing gehalte voert mijn voetjes los van de vloer en is altijd een garantie voor een geweldige 3 tot 4 uurtjes lol en plezier. Of je nou alleen bent, met een paar vrienden of met een hele groep.

“Het jubileumconcert van 31 mei bood ondanks enkele mindere momenten vooral een feest van herkenning voor de fans”

De Telegraaf

www.telegraaf.nl

Elk jaar is een bepaald thema die de hoofdtoon voert, van kleding tot muziekkeuze. Van Cowboys, Arabian Nights, Club Tropicana tot aan dit jaar, "Fout & Stout met een beetje Goud". En hoewel ik enorm ben van de toppers, ga ik niet jaarlijks naar hun concerten. De kwaliteit van het geluid in de Arena, de drukte en gekte houdt mij soms tegen. Dat heeft niks te maken met De Toppers, maar vooral mijn eigen manier om te genieten van muziek. Toch besloot ik om dit jaar een fout pakkie aan te schaffen en met vrienden richting Amsterdam te gaan. Eindelijk was het ook gelukt om veld kaarten te bemachtigen aangezien ik alleen maar angstig blijf zitten als ik voor in de hogere ringen van de Arena tickets heb kunnen krijgen.

Sfeer en muziek => Vervoering en niveau

Bij binnenkomst word je altijd overweldigt door de massaliteit van de Arena, het kolkt, veert en kan je bij je strot grijpen. Het podium staat machtig gecentreerd op de middenstip. Een groot podium waar boven prachtige led-schermen je alles laten volgen, hoe hoog je ook zou zitten. De sfeer is gezellig, mijn soort publiek, beetje gek en lekker los... Zodra het Wilhelmus vanaf een minuut begint te schalmen, daalt de kippenvel van top tot teen door je lijf. Dit wordt versterkt door hun, altijd zo, extravagante openingstune. Deze keer vanuit een rijdende draaimolen, omringd door paaldanseressen. De eerste medley begint en je zit er gelijk in. Ondersteunt door onder andere Emma Heesters, Bouke, Yves Berendse, Wolter Kroes, Mart Hoogkamer, Bram Krikke, Danny Froger, Paul Elstak, Lange Frans en Baas B.
Vooral de intro van Emma Heesters na haar ziektebed en haar binnenkomst met "I Will Survive" gaf kippenvel. Net als het nummer opgedragen door Rene Froger aan zijn overleden vriend Jonnie Boer was prachtig!

Was dit een kleine misser?

Zoals ik al eerder beschreef, ik ben een grote fan, maar ik kon toch mijn ogen in ieder geval niet van Rene Froger afhouden. Is hij nu echt al zo oud geworden... Het halflange grijze haar maakt hem oud en breekbaar.
Daarnaast is hij behoorlijk "afwezig" tijdens het concert. Je hoort hem nauwelijks, nummers van hem lijken te zijn geschrapt uit het repertoire. Heeft hij nog wel de stem van 20 jaar geleden? Is dat de reden dat Emma Heesters een grote rol had in het concert dan andere gasten...
Het begin van het concert kwam ontzettend langzaam op gang, veel medleys zonder enige power, geen krakers en voetjes van de vloer nummers. Ik miste enorm de klassiekers van Gerard Joling en Jan Smit, waar waren hun hits? Het "Jij Bent Zo" van Jeroen van de Boom begin ik ondertussen spuugzat te worden, hoe lang kan je teren op één nummer...
Daarna kwamen de vele gasten en zag je sporadisch nog de vier (Gerard, Jan, Rene en Jeroen). Dat zou niet hoeven uit te maken, maar niet alle gasten waren voltreffers. De Totally Spice tribute band van de Spice Girls, brachten nauwelijks power, stem of goede nummers en vlakte enorm uit. Om me heen was het weer leeg, een soort collectief bier-haal-moment. De George Micheal tribute was daarnaast wel weer geweldig en vervoerend, mee-blèren op het hoogste niveau.
Zodra Paul Elstak uit de grond verscheen, was het een feest van herkenning en overal om ons heen ging de voetjes van de vloer. Hetzelfde gold voor een aantal nummers van Yves Berendse, Mart Hoogkamer en Lange Frans. Maar dit waren voor enkele nummers, de gehele medleys hingen net iets te losjes aan elkaar, geen collectief feest. Ze swingde constant heen en weer van voertjes van de vloer tot zachtjes meedeinen, meezingen tot weer eens bier halen...
Misschien komt het door mijn muziek-smaak, misschien heeft het concept zijn beste tijd gehad en zijn de liedjes op... Laat ik heel duidelijk zijn, ik hoop het zeker niet, maar op een gegeven moment zal eenieder moeten bekennen dat de leukste en herkenbare nummers uit de jaren 70 tot 2025, ondertussen al voorbij zijn gekomen.